Μέσα στον βολβό παράγεται το υδατοειδές υγρό το οποίο είναι απαραίτητο για να έχει ο  βολβός μια σπαργή, μια εσωτερική φυσιολογική πίεση που κυμαίνεται από 12-22 χιλιοστά υδραργύρου [mmHg]. Το επιπλέον  υδατοειδές παροχετεύεται συνεχώς προς την γενική κυκλοφορία ώστε να διατηρείται η ενδοφθάλμια πίεση σταθερή.

Η αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση είναι βασικό στοιχείο του γλαυκώματος χωρίς να αποτελεί  και απολύτως αναγκαία συνθήκη. Υπάρχουν και τα γλαυκώματα χαμηλής πίεσης όπου, παρά το ότι η ενδοφθάλμια πίεση είναι σε φυσιολογικά επίπεδα, έχουμε βλάβες ή επιδείνωση των βλαβών  του οπτικού νεύρου και των οπτικών πεδίων.

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν περιπτώσεις όπου ενώ μετράμε  αυξημένη πίεση,  αυτή δεν προκαλεί βλάβες.

Σημαντικές πληροφορίες  στο σημείο αυτό μας δίνει  η παχυμετρία του κερατοειδούς. Όταν  το  πάχος του κερατοειδή είναι υψηλό, η πραγματική τιμή της πίεσης είναι χαμηλότερη από αυτήν που μετράμε. Όταν το πάχος του κερατοειδή είναι χαμηλό, η πραγματική τιμή της πίεσης είναι υψηλότερη από αυτήν που μετράμε.

Το συχνότερο γλαύκωμα είναι το χρόνιο απλό γλαύκωμα ή πρωτοπαθές γλαύκωμα ανοικτής γωνίας, το οποίο χαρακτηρίζεται από απουσία αρχικών συμπτωμάτων και γι΄ αυτό οδηγεί συχνότερα στην τύφλωση.

Η ενδοφθάλμια πίεση στην μορφή αυτή δεν είναι πολύ υψηλή, ο ασθενής δεν αισθάνεται καμία ενόχληση και εάν δεν επισκέπτεται τον γιατρό σε τακτά χρονικά διαστήματα, η διάγνωση της νόσου γίνεται σε προχωρημένα στάδια. Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά η μεγάλη σημασία της πρόληψης.

Στο πρωτοπαθές  γλαύκωμα κλειστής γωνίας  η εμφάνιση των συμπτωμάτων γίνεται με οξύ τρόπο:θολή όραση, περιοφθαλμικός πόνος, κόκκινο μάτι, στεφάνι γύρω από τις φωτεινές πηγές.  Σε σοβαρές περιπτώσεις εμφανίζονται ναυτία και έμετος. Ο ασθενής συνήθως απευθύνεται άμεσα στον γιατρό.

Η εύρεση  ενδοφθάλμιας  πίεσης σε μια τιμή 20-22 mmHg [χιλιοστά υδραργύρου] χτυπάει το καμπανάκι στον γιατρό. Βέβαια μια μέτρηση για να είναι αξιόπιστη πρέπει:

Ακολουθεί η εκτίμηση της κοίλανσης   του οπτικού νεύρου με το οφθαλμοσκόπιο.

Εφόσον προκύψουν στοιχεία ύποπτα για την ύπαρξη γλαυκώματος ,προχωράμε στην διενέργεια  οπτικών πεδίων και άλλων απεικονιστικών σύγχρονων εξετάσεων [OCT-HRT-GDX], σε όποιον συνδυασμό εκτιμήσει ο θεράπων ιατρός.

Εάν παρατηρηθούν αλλοιώσεις και επιβεβαιωθεί η νόσος αρχίζουμε αντιγλαυκωματική αγωγή για την οποία σήμερα, ευτυχώς για όλους, έχουμε πολλές επιλογές φαρμάκων.

Ορίζεται μια πίεση-στόχος, για την επίτευξη της οποίας χρησιμοποιούμε ένα φάρμακο ή συνδυασμούς φαρμάκων, με την δυνατότητα αλλαγής φαρμάκου ή συνδυασμών. Τα περισσότερα φάρμακα στοχεύουν  στην αύξηση της αποχέτευσης του υδατοειδούς  υγρού και κάποια στην ελάττωση της παραγωγής του. Όταν, παρά την φαρμακευτική αντιγλαυκωματική αγωγή, το γλαύκωμα εξελίσσεται, τότε μπορεί  να γίνει χρήση Laser, με αποτελέσματα που περιορίζονται σε 2-5 χρόνια και χειρουργική επέμβαση.

Επιβάλλεται η μέτρηση της ενδοφθάλμιας πίεσης 3-4 φορές ανά έτος  και συνήθως μια απεικονιστική εξέταση .Συχνότερη παρακολούθηση δεν απαιτείται καθ’ ότι το γλαύκωμα  εξελίσσεται με αργούς ρυθμούς.

Τα οπτικά πεδία είναι κατά βάση μια υποκειμενική εξέταση, έχει να κάνει με την εξοικείωση του ασθενή με το μηχάνημα, με την ύπαρξη καταρράκτη, με τα σωστά γυαλιά για κοντά . Πολλές φορές επόμενα οπτικά πεδία είναι καλύτερα από τα πρώτα. Δίνει περισσότερες πληροφορίες στα προχωρημένα γλαυκώματα.

Οι σύγχρονες απεικονιστικές εξετάσεις [OCT-HRT-GDX]  εκτιμούν με μεγάλη ακρίβεια την κοίλανση του οπτικού νεύρου ,το πάχος της στοιβάδας των νευρικών ινών του αμφιβληστροειδή και την εξέλιξη τους.

Όλη η γκάμα αντιμετώπισης του γλαυκώματος, φαρμακευτική και χειρουργική, στοχεύει στην καλύτερη ρύθμιση της ενδοφθάλμιας πίεσης, στη μείωση του ρυθμού εξέλιξης της νόσου, ποιοτική όραση και καλύτερη ποιότητα ζωής.